GH-2011-01 Meen deurp

MEEN DÈÙRP

Antoon van der Aa herschreef in 2010 in het Gemerts dialect, het alom bekende lied ‘Het Dorp’ dat grote bekendheid verwierf door de vertolker Wim Sonneveld. De tekst was van Friso Wiegersma, zoon van de Deurnese arts en kunstenaar Hendrik Wiegersma. De heemkundekring van Gemert maakte dankbaar gebruik van de inzending van Antoon van der Aa voor de dialectmiddag op zondag 14 november 2010. Zijn inzending werd gemaakt tot de uitnodigingskaart voor deze “Middeg van de Gimmerse Taol”. Antoon was ernstig ziek maar hij kwam toch naar ‘de middeg’ en leverde ook nog twee aansprekende bijdragen. De middeg werd besloten met ‘Meen dèùrp’, Antoons versie van ‘Het Dorp’. Alle aanwezigen in de bomvolle zaal van het Boerenbondsmuseum gingen staan en zongen mee onder muzikale begeleiding van George Gijsbers en de voorzangers Ria Pennings en Piet Vos. Antoon overleed in Eindhoven op 28 december daaraanvolgend.

Taojs héb ik nòg ‘nen aawe kaort

Die héb ik aald haël goewd bewaord

Mí ’t Gímmers kestaël èn de Sint Jan

’n Kefeej, ’n maajdjen óp de fiets

’t Zí oew hogswárskejnlek niets

Már ’t is wor ik geborre bén.

Dí dèùrp, ik weet nòg hoe ’t waor

D’n boewr èn börger baj mekaor,

’n Kaar die raotelt óp de kèèje

’t Raodhaojs mì de pómp ‘rvur

‘ne Zandpad tussen ’t korre dùr

De koej, de boerderééje.

Èn langs d’n hòfpad van m’nen oopa,

Ziej ik nòg slaoj èn bonne ston

Ik waor nòg kléén èn wis nie bítter

Dan dè dè noojt vùrbaj zo gon.

Wa laëfde ze tòch simpel toen

In kaoj aaw haojze. ’t waor gín doen

Mí boerebloeme èn ’n héég

Már blejkbaor laëfde ze verkaërd

’t Dèùrp gónk um, zo héé’k gelaërd

Èn naw zén ze óp de goeje wég

Want kiekt, hoe rejk ’t laëven is

Ze zien de televisiequiz

Èn woone vort in nètte haojze

Mí haël veul glas, dan kaande zien

Hoe laot ’t is baj Jan èn Sien

Óp tòffel ston de plastic rooze.

Èn langs d’n hofpad van m’nen oopa,

Ziej ik nòg slaoj èn bonne ston

De wörtelkes nívve de haowkes

Wa waor dè allemol tòch skon.

De dörpsjeugd hééngt wa baj mekaor

Ze SMS-en no mekaor

’t Hé nie veul zin, már ’t is vermaok

Ik weet ’t wél, ’t is hun goej rèècht

De nééjen tejd, krèk wa ge zégt

Már ik raok ‘r tòch van in de wár.

‘k Héb hullie vádders nòg gekéénd

Ze kaochte snoepgoewd vùr ‘ne sènt

Ik zág d’r moeders tawke springe.

Dè dèùrp van toen, ’t is vùrbaj

Dí is al wat ‘r blíf vùr maj

‘nen Aawe kaort mí skon hèrinneringe.

Èn langs d’n hòfpad van m’nen oopa,

Ziej ik nòg slaoj èn bonne ston

Ik waor nòg kléén èn kós nie weete

Dè dè vùrgoewd vurbaj zo gon.

 

Oorspronkelijke tekst van:

Jean Ferrat (La Montagne)

Van Nederlandse tekst (Het Dorp) voorzien door :

Friso Wiegersma

Gezongen in het Nederlands door:

Wim Sonneveld

Herschreven met Gemertse dialecttekst door: Antoon van der Aa

Gecorrigeerde spelling door:

Piet en Wim Vos

Bekijk PDF