GH-2007-03 Afskejd?

 

Martien van der Wijst

Óns moeder zí aald, as iemes d’r aojttròk òf verheusde

No ’t kloster, no Kannedá òf gewoon már no de Vlojen Eengd:

“D’r wort óvveral wél broud gebákke”

Már ok:

“Dénk nie dè ge érges alles veengt.”

As jeungske hùrden ik ze dè héél dik zégge

Ik bén mí die twaë gedaachte ópgegroejd.

Ik weet naw dè ge óvveral kaant laëve

Èn ok

Dèt ‘r áchter ‘ne mèshoup dik ’n bluumke bloejt.

Ik ging al gaow, al wás dè toew nòg wél bezunder,

Elaën ’t haojs aojt èn dè v’randere beviejl me ’t míst

Wír ífkes trug èn wír ewég èn nòg wa zuujke

Èn dan

Vùrgoewd, behalve dan mí Kòrsmes, Posse òf ’n aander físt.

Ik tròf toew lèùj án die héél anders protte

Òf die niks gelaojfde van alles wa ik ha gelaërd

Èn dinge dín die óns moeder d’raajge nie vùr kós stélle

Már tòch

’t Wás anders, már dè is nie aald verkaërd.

Ik wéénde, wárdeerde èn wás blééj mí alles

Ik vuulde me zouwe hillemol in m’n íllemènt

Ik worde gewaar, dè ik niks èn niemes héb verlorre

Èn wis

Ik bén mí bèèj de wírrelde kóntènt.

Ik praot ok nòg aëve plat as vruuger

In ’t Braabants druk ik me nòg daojdeleker aojt

Ik gou gaër trug, már aald vùr ífkes,

Dè is

Umdè ik ok óvver aander plátse staojt.

Ik kéén de taol dus èn ok de gewontes,

D’n ánpák èn de ‘veezels van ’t gemoed’

Ik weet ok wa geméénd is òf geraoje

Èn zooë

Ok wa ge wél òf nie òf anders doet.

Èn dan de vraog: Wás ’t afskejd neeme

Toew ik “hawdoew” zí mí die gebraojkeleke wèns ?

Naë, want van Braabant ècht afskejd neeme

Gelaojf me

Dè kan gín énkel zinneg mèns!

Bekijk PDF