GH-1999-04 Op baevert nô Ézzeng:
’t Moet wél zwaere want anders hèlpt ’t nie
Ad Otten
Ons moedder ha in ’t Gîmmers Niewsblat ’t pregramma gelaeze van de Ézzengse Jübbelfîste in 1995 èn ze ha gezien dèè ‘k saome mî Peter van de Elsen verhaole zò vertélle. Ze hag ’t mee aojtcheknipt èn ’t alvast in d’r dágboek chestooke. Saoves wiejr ‘d daor mî sèllôteep in-geplèkt èn d’rnaeve skrîf se ’n verhaol van hööre zégge ovver “Corke Otten ob baevert nô Ézzeng”.
’t Moet chewîst zén in 1918 òv in 1919. Corke waor e jaor òf seuve èn èlk jaor hát ie maer laast fan z’m bîngke gekrîgge. Onz oopoe (Leentje) wáz ‘r mî nô dòkter De Kuijper gegôn èn die ha gezît: “Vrouw Otten, ge moet ’t beentje elke dag pappen! ” Èn van toen af krîch Corke èlken dách chloejent haete pap – tusse twae keukendoekke – op s’m bîng-ke gelît èn haj kwîkte dan zô hárd dè ’t álleng Kraojzánt in Gîmmert höörde dè ’t nòch steets nie gowt wás mî Corre z’m bîngke.
Nô ’n jaor pappe kon Corke bekant nie mîr lôôpe, már dòkter De Kuijper von dè Moedder Otten gewoon dûr moes chôn mî pappe, want anderz zò ‘d bîngke d’r meskiens wél af moette. Onz oopoe ha toen geskrûwt: “Ja már, ja már, menaer d’n dòkter” èn “Wa, wa iz ‘d dan tòch mî ons Corke, menaer d’n dòkter?” De Kuijper ha toen gezît dè ’t ’n “verzwering” wás. Veul vertrawe ha se al laang nie mîr in d’n dòkter, már jè, wa moes se doen? Gelukkech wás toen tante Mieke gekòmme èn die ha gezît: “Az ’t ’n verzwaereng iz, dan zò ik mî ‘ne spejker nô Ézzeng doen. Dè lejkt me bîtter az die haete pap. Ògèèrm, Corke tòch!” Tante Mieke zò wél mee ob baevert chôn. Dè wáz ôk chezélleg ôk nòg ôk, ôk fûr de kénder, want tante Mieke ha ‘nen hîlle grôôte waandelwaoge. Dôr kon Corke wél in, saome mî Miekes daochter Tonia, wand die wás nòch kléén.
Sanderendaogz al gonge ze op stap. Corke èn Tonia in de waoge. Leentje èn Mieke stillekez biddent ‘r aachterán. Ob d’n Ézzengsen Dejk han de twae kléén in dieje waandelwaoge inîns sônne lòl, dè de waoge dûrvan d’n dejk afspolkerde. Rèègd de sloot in.
“Gòtsammeliefhébbe”, zîn Leentje èn “Jezus márante bármhártechajt”, zîn Mieke. Már ’t waor gelukkech hôchsômmer. De sloot ston draojch. De joong mekeerde niks èn ôk ’t hèffelke spejkers wáz behaawe. De baevert kon dus chewoon vol-braocht wôrre èn toen wáz ’t chewoon afwaachte òv ’t sò hèlpe.
Èn …. ’t holp nie! Már al gaowèèchteg bleek dè dè ôk chînne wonder wás. In Gîmmert waore Daojtse zusterkes chekòmme van ’t Wit-Chael Kraojs èn die han tîgge Corkez aawlööj èn tîgge de álleng bürt chezît dè dè vòlges hullie mî dè bîngke van Corkes hîllemôl gîn verzwaereng wáz èn dè se mî dè mènneke már ’s nô ’t chaasthaojs moesse gôn in Veghel èn dè se nie tîgge dòkter De Kaojper moesse zégge dè hullie dè gezît han.
Leentje wás toen mî Corkes stiekkem mî d’n tram nô Veghel gedôn èn …. de zusterkes han wél gelejk, hè! ’t Waor gîn verzwaereng. Corke wiejr ge-oppereert èn e jaor látter liejp ie wîr az ’n hèrt.
(Spelling Vos; met dank aan Wim)