GH-2021-03 Dadendrang op olifantenpaadjes, portret van Harrie Verkampen, markant plattelandsbestuurder
Henk van Weert
Kort nadat ik in 1974 bij weekblad De Streekmijn allereerste stapje zette in 40 jaar journalistiek, moest ik me bij de voorzitter vervoegen. Harrie Verkampen ging mij, 19-jarige, even bijpraten over de Gemerts politiek. Nou ja, bijpraten: het was meer een college Gîmmerse politicologie. Verkampen, nog geen tien jaar ouder, klonk toen al als een oude rot in het besturen van een gemeente.
Nu, zoveel jaren later, ligt er het boek Kumt Goewd, Portret van Harrie Verkampen. Het is geschreven door Casper Kalben Janine Rechters, twee oud-medewerkers van Verkampen. Ai, is je eerste reflex, als hier maar niet te veel kaarsjes en wierook gebrand worden. Kalb en Rechters hebben een heiligverklaring echter zorgvuldig vermeden. Ze hebben hun boek verstandig aangepakt door vele betrokkenen bij de oud-wethouder uitvoerig te interviewen. Zo ontstond een portret vol citaten van anderen en van de hoofdpersoon. De auteurs blijven grotendeels buiten hun eigen boek.
De kracht van het boek is dat er een bijzonder rijkgeschakeerd beeld van Harrie Verkampen ontstaat. Buiten Gemert staat hij toch vooral bekend als een rouwdouwerige bestuurder, die als het even kon regeltjes ontweek en zelfs een veroordeling wegens valsheid in geschrifte op zijn conto heeft.
Dat beeld krijgt door dit boek heel veel nuance. Voor een relatieve buitenstaander is het verrassend hoeveel waardering Verkampen krijgt van verreweg de meeste geïnterviewden. Ook de kritiek en minder aardige trekjes krijgen een podium.
Harrie Verkampen kreeg op de lagere school door zijn kracht en postuur de bijnaam D’n Ollifant. Als er geknokt werd op het schoolplein sprong Verkampen ertussen om het probleem op te lossen. Dat heeft hij doorgetrokken naar zijn 44-jarigeloopbaan als bestuurder in allerlei organisaties, met name in het college van B. en W. van Gemert. Dat hij nogal eens doorduwde, regeltjes omzeilde en olifantenpaadjes nam vond hij gewoon. Het gaat niet om de regeltjes, het gaat om de mensen, is zijn bestuurlijk motto.
Kumt Goewd is een plezierig boek en een prima bijdrage aan die lange reeks boeken over de geschiedenis van Gemert. Het is ook een aardige wandeling door Memory Lane, want alle hoogte en dieptepunten van een halve eeuw bestuurlijk Gemert komen voorbij. Verkampen wordt ook neergezet als een ‘character’. Nooit een pak aan, nooit een stropdas, waar dan ook, en altijd plat Gímmers pratend. De Gemertse pendant van de Vlaamse acteur Jan Decleir, bekend van zijn knoestige personages.
Henk van Weert is oud-Gemertenaar en oud hoofdredacteur van het Eindhovens Dagblad
Kumt Goewd, Portret van Harrie Verkampen, auteurs Casper Kalb en Janine Rechters, uitgave van de Stichting Laurentius Torrentinus, bijdrage tot de geschiedenis van Gemert nr 36, 352 pagina’s ,ISBN 978 90 73621 47 3.
Prijs 24,99 euro, te koop bij Bruna, VVV, Cigo of via de website van de heemkundekring.